In 10 maanden zowel je vader als moeder verliezen.
Met toestemming van de familie plaats ik deze blog met foto’s. Ik schrijf niet over elke uitvaart en zal zonder toestemming van de naasten deze verhalen nooit delen.
In april 2022 leerde ik het gezin kennen, toen moeder/ oma overleed op een bewonderingswaardige leeftijd van 90 jaar. Ze logeerde bij haar dochter en in de week van haar overlijden leerde ik het gezin een beetje kennen: Drie kinderen, waarvan de middelste zoon vertelde zelf enorm ziek te zijn. En zo kwam ik ongeveer een jaar later opnieuw bij het gezin aan tafel, toen deze zoon op 70-jarige leeftijd overleed.
En zoals dat natuurlijk gaat, leerde ik toen pas zijn gezin kennen. Zijn vrouw, twee dochters, hun partners en de twee kleinzoons. De twee dochters zo verschillend, maar beide een hele sterke band met hun ouders, met elkaar en liefde voor de kleintjes.
Het werd een mooi afscheid met veel persoonlijke speeches, na afloop een samenzijn bij Oranje Buiten en door de hele week weerklonk de liefde én de zorgzaamheid van zijn vrouw en dochters voor hem. Zijn overlijden was door zijn ziekzijn verwacht, maar hij was geen prater, wat het bemoeilijkte om na zijn overlijden alles te regelen. Alle keuzes lagen in handen van zijn vrouw en kinderen. Gelukkig kenden zijn vrouw en dochters hem wel heel goed en konden ze samen wel komen tot een mooi afscheid.
In november 2023 nodigde ik het gezin uit voor een herdenkingsavond, waar ze graag op ingingen en die avond staken ze een kaarsje aan voor hem. Die avond spraken we nog even kort, in de veronderstelling elkaar daarna weer een hele tijd niet te zien.
Maar niets bleek minder waar…
Op vrijdag 12 januari ging de telefoon. Ik zag de naam van één van zijn dochters staan en vroeg mijzelf af ‘Waarom zou zij mij nu bellen?’
Aan de telefoon de verdrietige woorden dat hun moeder heel onverwachts op 69-jarige leeftijd was overleden.
Hun wereld stond letterlijk stil. Het overlijden van vader was niet eens echt goed doorgedrongen, zijn nalatenschap was nog niet afgehandeld en plots werden ze opnieuw geconfronteerd met nu het overlijden van hun moeder. En waar het overlijden van hun vader te verwachten was door zijn ongeneeslijke ziekte, was dit overlijden van moeder vrijwel totaal onverwachts en waren ze hier echt niet op voorbereid. De dagen die volgen, zoals bij elk overlijden, zijn overladen met regelingen. Zoeken van foto’s, teksten, adressen, schrijven van je eigen speech.
Met ontzettend veel bewondering heb ik gezien hoe de twee dochters zich door deze week heensloegen. Met wederom zo veel respect voor elkaar, ieder op een eigen manier rouwende, maar met een duidelijk oog voor elkaars manier en behoeftes. Op de dag van de uitvaart wilden ze beide graag spreken. En ook dat deden ze weer op hun eigen manier, uit ieders woorden weerklonk zo veel moois.
De liefde voor je ouders in je hart meedragen, daar vonden zij een letterlijk symbool voor door het hart van Lego.
De 6-jarige kleinzoon maakte dit hart samen met Oma en na het overlijden ging het hart ook mee in de kist. Inmiddels hebben ze de collectie harten uitgebreid en hebben beide dochters het lego hart thuis als herinnering.
En waar voor mij het boek ‘sluit’ na zo’n week en de uitvaart met een goed gevoel is afgerond, begint het voor het gezin natuurlijk eigenlijk dan pas echt.
Zij komen nu voor heel veel regelwerk, uitzoekwerk, keuzes en zoveel moeilijke dilemma’s te staan, naast hun intense verdriet.
Ik hoop dat er naast het verdriet, ook weer lichtpuntjes mogen komen, terugkijkend naar de mooie herinneringen van vroeger.
—–
Meer weten over de mogelijkheden of eens vrijblijvend praten over uw wensen?
Bel gerust eens voor een kosteloos voorgesprek met bijbehorende vrijblijvende offerte.
Uitvaartverzorging Carola Vriend | 06-55397588 | info@carolavriend.nl
