Onlangs overleed een meneer in Hoorn, echtgenoot en vader van 4 kinderen.
In ons eerste gesprek druppelden de kinderen binnen en bespraken we de vervolgstappen voor de uitvaart. Bij dit gesprek waren alleen de kinderen en hun partners aanwezig, de echtgenote van meneer kon er helaas niet bij zijn.
De kinderen vertelden over de verslechterende geestelijke toestand van hun moeder, hoe de hersenziekte steeds meer bezit nam van hun moeder, maar ze wel gelukkig nog steeds haar man, kinderen en kleinkinderen herkende.
Maar natuurlijk ging het gesprek vooral over vader, over zijn leven en hoe we zijn afscheid vorm zouden geven. Ook bespraken we de verschillende rituelen die al dan niet gekozen worden bij een afscheid zoals bloemen op een kist, maar daar gingen gelijk de spreekwoordelijke alarmbellen bij af. De kinderen vertelden dat moeder heel erg allergisch is voor bloemen en dat bloemen dus juist geen optie waren.
Een van de kinderen opperde het idee om dan kaarsen aan te steken en al pratend werd dat idee steeds mooier. In de rouwkaart vroegen we de aanwezigen om een eigen kaars mee te brengen voor meneer, die we vervolgens in de ceremonie zouden aansteken.
Er zouden zo’n 50 mensen bij het afscheid zijn en vooral natuurlijk stellen, dus met dat aantal mensen zou dit idee ook op een veilige manier kunnen. We hebben allemaal wel eens zo’n filmpje gezien van teveel kaarsen tegelijkertijd dicht bij elkaar aangestoken, dat wil je niet en al helemaal niet tijdens een uitvaart.
Tijdens de ceremonie mocht moeder natuurlijk als eerste haar kaarsje aansteken. Het kaarsje ging wel aan, maar bleef heel zwak branden. We probeerden nog om het kaarsje feller te laten branden, maar hij bleef minimaal branden.
Aan het einde van de kaarsenceremonie stond de kist vol met kaarsen in verschillende kleuren en vormen. Het kaarsje van moeder bleef gelukkig branden, maar kwam niet tot z’n recht.
Het was een mooie ceremonie, met liefdevolle en mooie woorden, liefdevolle herinneringen aan de opvoeding waarbij ruimte was voor meer dan alleen bloedverwantschap, muziek en mooie foto’s. Het deed recht aan zijn leven, precies zoals we dat met elkaar wilden en hadden bedacht.
En het kaarsje wat niet tot zijn recht kwam… was dat dan toeval? Of is er toch meer tussen hemel en aarde en stond dit symbool voor haar eigen innerlijke kaarsje wat niet meer tot zijn recht kan komen. Natuurlijk deels door haar ziekte, maar ook zeker na dit afscheid van haar grote liefde.
—–
Meer weten of de mogelijkheden of wilt u meer informatie?
Uitvaartverzorging Carola Vriend
info@carolavriend.nl | 06-55397588 (24/7 bereikbaar)
