Met toestemming van de familie plaats ik deze blog
Kort geleden verzorgde ik de uitvaart van een veel te jonge man in Hoorn.
Op jonge leeftijd overleed hij aan de gevolgen van ongeneeslijke ziekte, waardoor hij zijn ouders, zus, nichtjes, echtgenote én drie jonge dochters moest achterlaten.
Na zijn overlijden, zat ik bij ze aan de keukentafel. Eerst om heel veel praktische zaken te regelen, omdat er geen voorgesprek was geweest. Dan moet er op dat moment eerst heel veel geregeld worden, voor de laatste verzorging en de opbaring. De keuze voor een kist en de locatie van de opbaring bijvoorbeeld. En die keuzes zijn ook niet altijd even eenvoudig, als je geen tijd hebt gehad om daar even over na te denken.
Tussen alle regelzaken door, probeerde ik al een beetje het gezin te leren kennen. En zag ik allereerst heel veel kracht en moed. Van zijn ouders en zus bijvoorbeeld, die graag wilden helpen bij de laatste verzorging, het tillen en in de kist leggen. Heel bijzonder en knap, op zo’n moment met zo veel emoties.
Bij het samenstellen van de kaart, even later, zag ik heel veel gevoel en liefde van de echtgenoot en de kinderen. Ondanks de jonge leeftijd van de kinderen, waren ze zo goed in staat om hun gevoel te laten spreken en hun mening te verwoorden. Bewonderingswaardig als je dat kunt überhaupt, maar zeker in zo’n emotionele tijd. (Zelfs ik op 32-jarige leeftijd kan of durf dat nog heel vaak niet).
Kracht, moed, dapperheid en gevoel laten spreken, die vier dingen bleven centraal tot op de dag van de uitvaart. Ongelooflijk knap hoe sterk ze zich hielden, ondanks het afschuwelijke verdriet. De een sprak zelf op de uitvaart, de ander zong en ze hielden zichzelf en elkaar staande tijdens de intense speeches, live muziek en indrukwekkende erehaag bij de uitvaartdienst.
Een diepe indruk liet deze uitvaart op mij achter, zeker toen we op weg naar het crematorium langs het ziekenhuis in Hoorn gingen, waar collega’s een massale erehaag vormden. Ik was diep geraakt door de gigantische opkomst, maar ook door het verdriet wat op de gezichten van al deze collega’s te zien was.
Intens verdrietig dat deze man het leven moest laten, en zoveel dierbaren moet achterlaten.
Een geliefd mens, thuis bij zijn gezin, familie en vrienden, maar ook duidelijk bij zijn collega’s in het ziekenhuis.
Een uitvaart en een gezin die ik niet snel zal vergeten.
Bijzonder, lief en uniek…
Deze blog heb ik geschreven in samenspraak en met volledige toestemming van de familie.
Zonder toestemming zal ik nooit een persoonlijk verhaal van een familie schrijven en delen.
Wilt u meer weten over mij of over mijn dienstverlening?
Bel mij gerust eens op 06-55397588 of mail naar info@carolavriend.nl
