Vaak schrijf ik blogs over bijzondere uitvaarten, waarop iets unieks gebeurde bijvoorbeeld of door uitzonderlijke gebeurtenissen. Deze blog gaat daar niet over, maar gaat over het begeleiden van een uitvaart in heel persoonlijke sfeer.
Mijn eigen Oma overleed kort geleden op 91-jarige leeftijd en ik mocht de uitvaart regelen. Dat had ze zelf nog aan mij kunnen vragen, al ruim een jaar geleden toen haar gezondheid al verminderde. Echter volgde toen een onverwachte verbetering van haar gezondheid, waardoor dat gesprek een aantal keer werd uitgesteld. Mentaal kon zij zich niet neerleggen bij wat uiteindelijk onvermijdelijk zou zijn.
Ergens halverwege dit jaar, was er opnieuw een verslechtering in haar gezondheid en sprak Oma uit dat ze toch maar eens moest praten met mij en de dominee. Dat werden uiteindelijk meerdere gesprekken. Met de dominee (die bijna met emiraat zou gaan), de nieuwe dominee en de kerkelijk werkster. Een fijne samenwerking vanuit Oma’s vertrouwde kerk, wat zorgde voor een prettige ondersteuning in een moeilijke en verdrietige tijd.
Toen haar gezondheid ineens flink achteruit ging en Oma 24 uur per dag zorg nodig bleek te hebben, verhuisde ze naar Hospice Diginitas in Hoorn. Een plek waar ik vaker kom en al vele goede verhalen over had gehoord van nabestaanden. Gelukkig was er spoedig een plekje en kon Oma daar terecht. En daar maakten wij kennis met wat ik eigenlijk al wist, maar nog niet ervaren had: het was écht een warm bad. De professionele zorg en medische ondersteuning en de liefde en aandacht van de medewerkers en de vele vrijwilligers. Ze kreeg veel bezoek van haar kinderen, kleinkinderen, haar broer en zus, vrienden en anderen, waar ze zichtbaar van genoot tot ze uiteindelijk toch afscheid moest nemen.
Wat daarna volgde was natuurlijk bekend voor mij, maar natuurlijk is het compleet anders als het je eigen familie betreft. Ze overleed in het hospice op een avond, waarna ik de laatste zorg mocht verlenen. De volgende dag bracht ik haar naar het uitvaartcentrum, waar we een kamer met een sleutel konden krijgen om wanneer wij wilden, even bij haar te zijn. In de dagen die volgden kreeg het afscheid vorm. Een afscheid zonder al te veel poespas, maar wel met die onderdelen die voor haar en de familie belangrijk waren. Een livestream voor dierbare familie van ver, een klassiek bloemstuk met de mooiste rode rozen en een hazelaarstak uit Oma’s tuin en een collecte voor de kerk in Monnickendam.
Het werd een ingetogen afscheid in kleine kring, met de meest naaste familieleden en vrienden, de gedichten, gebeden en muziek die voor haar belangrijk waren. En wat was ik trots op mijn 8-jarige zoon die zijn eigen woorden durfde voor te dragen in de kerk. Aan het einde van de afscheidsdienst hebben we Oma bijgezet in het graf waar Opa haar al een aantal jaar geleden voorging.
Ik vond het een eer om de uitvaart van mijn eigen oma te begeleiden. Het confronteerde mij natuurlijk met mijn eigen verdriet, en dat van mijn eigen gezin en naaste familieleden. Maar ik ben blij dat ik het heb kunnen doen en haar wensen heb kunnen verzorgen voor een mooi en waardig afscheid.
Een waardig afscheid om haar te eren met alles wat zij voor ons betekende, maar ook met die rituelen en gebeden voor haar vaste vertrouwen en geloof dat zij nu weer bij Opa is.
—
Meer weten over de mogelijkheden of eens vrijblijvend praten over uw wensen?
Bel gerust eens voor een kosteloos voorgesprek met bijbehorende vrijblijvende offerte.
Uitvaartverzorging Carola Vriend | 06-55397588 | info@carolavriend.nl
