Een bijzonder verhaal over een dubbele bijzetting en opgraving. 

Een 90-jarige dame uit Monnickendam overleed in haar eigen huis.
Na het overlijden besloot de familie mij in te schakelen en zat ik al snel in haar zonnige tuin om de wensen te bespreken. De wensen waren duidelijk, een kerkdienst en daarna een bijzetting in het graf bij haar man in Monnickendam.

Gaandeweg het gesprek, leerde ik de kinderen van mevrouw een beetje kennen en spraken we over het verleden. Hun vader was huisarts en had een huisartsenpraktijk gehad in een dorpje in Limburg.
Logischerwijs woonde het gezin dus ook een lange tijd daar.
In die tijd overleed hun broer op jonge leeftijd door een ongeval op zee.
Na zijn overlijden werd hij begraven in het dorp.

Later verhuisde het gezin naar Monnickendam en werd dit hun nieuwe thuis.
Na overlijden van vader, werd hij dan ook daar begraven.
Maar bleef het toch de diepste wens van het gezin om ooit de zoon uit Limburg naar Monnickendam te halen. En zo kwamen we tot de conclusie dat nu het juiste moment hiervoor was gekomen.

Maar dat bleek toch nog wel wat voeten in de aarde…
Het graf van vader moest opnieuw ingedeeld worden, om ruimte te maken voor moeder én de stoffelijke resten van de zoon.
Hiervoor moest de gemeente Monnickendam toestemming geven. Daarnaast moest de gemeente in Limburg toestemming geven voor de opgraving.
Wettelijk gezien waren beide toestemmingen wellicht niet meer nodig, maar blijkt dat in de praktijk niet zo te werken. En is het voor mij als uitvaartverzorger natuurlijk noodzakelijk om aan alle wettelijke en niet-wettelijke eisen te voldoen.

Het werd toch nog wel even spannend, het was vrijdagmiddag, nét voor het Pinksterweekend, dus we moesten tot dinsdagmorgen wachten.
Gelukkig werd er vanuit de beide gemeentes fijn meegewerkt en kregen we tijdig de toestemming.
Met de rouwauto vertrokken we daarna naar Limburg om de stoffelijke resten op te halen.
Ondertussen werd er in Monnickendam hard gewerkt voor het herindelen van het bestaande graf.

De dag van de begrafenis werd een bijzondere dag met veel regen en wind.
Moeder en zoon werden herenigd in het uitvaartcentrum, waar het natuurlijk niet zo vaak gebeurt dat er twee kisten tezamen vertrekken.
Wandelend gingen we naar de kerk voor een prachtige en persoonlijke afscheidsdienst voor moeder.
En hoe mooi was het dat er na 34 jaar, ook nog zo liefdevol werd gesproken door de kinderen over hun broertje.

Na afloop van de dienst vertrokken we in stoet naar de begraafplaats. Bij beide wandelingen stopte de regen, speciaal voor ons?
Op de begraafplaats werden de laatste woorden door de familie uitgesproken, waarna we moeder en zoon in het graf bij vader bijeenbrachten.

Het was écht een bijzondere uitvaart, voor mij ook best spannend. Krijgen we alle toestemmingen op tijd, hoe verloopt een uitvaart met twee kisten.
Maar gelukkig verliep alles goed, door een grondige voorbereiding ging alles soepel en volgens plan.
En konden we eindelijk zorgen voor een hereniging van vader, moeder en zoon na 34 jaar.