Gebakjes, bitterballen en een oranjebittertje

Wat mij betreft niets mooiers dan een eigenwijze dame van 90.

Een dame die bij leven maar ook na haar overlijden de touwtjes in handen hield.

Koffie met cake?
Geen sprake van!

Duidelijke wensen die zij al in een voorgesprek had aangegeven. De kist moest gesloten worden nadat de naaste familie afscheid had genomen. “Verder geen pottenkijkers, alsjeblieft!” Tijdens de dienst was iedereen welkom en mochten haar drie dochters spreken.
Ook de kleinkinderen hadden een “taak”, namelijk om de 10 kaarsen rondom de kist aan te steken. Een blad met kaarsen en allemaal losse kandelaars.
Een drukke bedoening van kaarsen maar dat wilde mevrouw graag. Ze was gek op kaarsen, en wilde dat dat niet zou ontbreken.

Voorafgaand aan de plechtigheid werd er koffie met gebak geserveerd. Er waren veel mensen van ver, en mevrouw wilde ze graag iets lekkers geven.
Misschien denkt u wel, maar er is toch niks te vieren? Maar als dit de wens is, is het natuurlijk heel mooi om dit te verzorgen. Zo wordt de uitvaart heel persoonlijk. Na afloop van de plechtigheid kreeg iedereen een drankje met een heerlijke bitterbal.
Tot het moment was gekomen van het definitieve afscheid was er een informeel samenzijn waar de familie en belangstellenden samen herinneringen konden ophalen en elkaar tot steun konden zijn.

Daarna vertrok het naaste gezin samen met de kist in de rouwauto naar het crematorium waar ze met een oranjebittertje in de familiekamer van het crematorium in klein gezelschap afscheid namen.

Een prachtige uitvaart, helemaal aangepast aan de persoonlijke wensen van mevrouw.
Doordat ze dit vooraf kenbaar had gemaakt aan haar nabestaanden en mij, konden we alle wensen naleven en hebben de nabestaanden een goed gevoel overgehouden aan de uitvaart.