Wanneer een dierbare overlijdt, is de eerste periode na het overlijden heel druk. Je wordt geleefd, allereerst door het regelen van de uitvaart, dan door alle bezoekjes, telefoontjes en post.
Daarna volgen vaak de praktische zaken, het regelen van de erfenis, afwikkeling van nalatenschap, opzeggingen en de papierwinkel.
Vooral in het begin, net na het overlijden, zijn er zo veel zaken om te regelen, dat je vaak minder tijd hebt om te rouwen. Pas als de meeste zaken zijn geregeld, ontstaat er tijd en ruimte in je ‘agenda’ om na te denken. Alleen te zijn, en je dierbare pas echt te gaan missen.
Zeker in deze tijd van het jaar, kan het dan ook heel confronterend zijn om alleen te zijn. Alleen op verjaardagsvisite, en zeker ook alleen op bezoek bij de familie met de kerstdagen of het inluiden van het nieuwe jaar.
Als je partner, je man of vriend overlijdt, valt het vaak ook dan pas op, hoe veel vrienden om je heen een vaste partner hebben. Hoe fijn het is om samen ergens heen te gaan en niet alleen. Alleen vertrekken, alleen binnenkomen en weer alleen thuis te komen.
Het is goed om je als ‘naaste’ te beseffen hoe moeilijk deze tijden zijn voor iemand die pas net zijn of haar dierbare heeft verloren. Vaak weten mensen dat ook wel. Maar wie zegt dat het de tweede keer minder erg is? Soms juist doordat er minder mensen bij jouw situatie stil staan, is het tweede of derde jaar nog pijnlijker.
Rouw heeft heel veel verschillende kanten en fases, voor niemand te voorspellen en zeker voor niemand in te vullen. Een belangrijk gegeven om bij stil te staan, en niemand te veroordelen..
