Wanneer ik in de dagen naar een uitvaart met families de invulling van een afscheid bespreek, krijg ik vaak de vraag hoe om te gaan met (kleine) kinderen op de dag van de uitvaart.
Ze vragen mij dan wel eens of het wel verstandig is de kinderen mee te nemen, of het niet afleidend of storend is. Ook krijg ik dan natuurlijk de vragen wat verstandig is om de kinderen te vertellen over de dood, de uitvaart, een crematie of begrafenis.
Mijn persoonlijke ervaring vanuit mijn werk én mijn eigen kinderen is dat ik zie dat de meeste kinderen veel aan kunnen en meestal luchtig met zaken rondom de dood omgaan. De meeste kinderen zijn nieuwsgierig en wisselen snel tussen de verschillende emoties. Zo kunnen ze natuurlijk heel verdrietig zijn om de persoon, maar kunnen kort daarna weer rondspringen en lachen. En gelukkig zijn de meeste mensen die overlijden op hoge leeftijd en is het op die manier ook redelijk uit te leggen.
Natuurlijk wordt het heel anders als het gaat om een jong persoon. Zo regelde ik in de afgelopen tijd uitvaarten waarbij kinderen tussen de 4 en 12 hun eigen sterfelijkheid beseften, of de sterfelijkheid van hun jonge ouders. En dat valt natuurlijk veel moeilijker uit te leggen, maar is het net zo belangrijk om kinderen goed te betrekken in het hele proces.
Waar dat vroeger niet vaak gebeurde, is de wereld zodanig veranderd dat we weten dat kinderen ook op andere manieren antwoorden krijgen op hun vragen. En heeft dat dus ook de consequentie dat wanneer we iets niet vertellen, ze dat bijvoorbeeld via vriendjes op school of internet te weten komen. Ik voel het als een taak om dat de ouders wel op het hart te drukken en vaak zie ik dat ouders daardoor toch meer vertellen dan ze in eerste instantie van plan waren.
Als uitvaartverzorgster is een uitvaart van een jong persoon niet te regelen vanuit de boeken of de opleiding. En gelukkig ben en blijf ik ook maar een mens, met eigen gevoel en emotie. In de verschillende situaties waarin ik geconfronteerd werd met de dood van een jong persoon, ben ik afgegaan op mijn eigen gevoel. Daardoor kon ik, ondanks mijn eigen emoties, de families goed bijstaan en het afscheid zo mooi mogelijk maken.
En zo belandde ik in vele nieuwe situaties, waarbij ik een keer meehielp bij een bodycasting van de handen van een jong stel. Ook bracht ik een bezoek aan een klas op een basisschool om uitleg te geven over de uitvaart waar de hele klas naar toe zou gaan.
Naast die zeer verdrietige situaties, is het in de meeste situaties ook gewoon leuk om kinderen bij een uitvaart te hebben. Een paar weken terug overleed een dame op 98-jarige leeftijd, waarbij de achterkleinkinderen bij het afscheid aanwezig waren. Tijdens die plechtigheid had ik geen actieve rol, doordat het een klein gezelschap was en de sprekers geen aankondiging behoeften.
De achterkleinkinderen grepen hun kans tijdens een van de speeches om lekker rond te gaan rennen. Dat werkte misschien toch iets afleidend waarop ik besloot ze achterin de zaal te vragen, waar we op de grond lekker zijn gaan kleuren. En later tijdens de koffiekamer, zijn we gaan scheuren met raceauto’s in de hal. Ach dat moet best kunnen, toch?
—
Meer weten over de mogelijkheden of eens vrijblijvend praten over uw wensen?
Bel gerust eens voor een kosteloos voorgesprek met bijbehorende vrijblijvende offerte.
Uitvaartverzorging Carola Vriend | 06-55397588 | info@carolavriend.nl
