Met toestemming van de ouders van dit kindje plaats ik deze blog met foto. Ik schrijf niet over elke uitvaart een blog en zal ik deze nooit zonder toestemming delen. De ouders vonden dat dit verhaal verteld mag worden, omdat ze naast verdrietig, ook trots op hun kindje zijn. En hoe moeilijk dit ook is, vonden zij dat men dit mag lezen om te zien wat er kan en hoe een afscheid ondanks veel verdriet toch mooi kan zijn.
Een nieuw leven, waar je als ouders naar toeleeft, naar uitkijkt en waar je grootse dromen voor hebt. De komst van je eerste baby of een broertje of zusje voor je andere kinderen. Het krijgen van kinderen is niet vanzelfsprekend, maar ook het krijgen van een gezond en levensvatbaar kindje helaas niet.
Kort geleden werd een gezin geconfronteerd met het aankomend overlijden van hun ongeboren kindje. Veel te vroeg besloot het lichaam van de mama de bevalling in te zetten en de kansen waren nihil. Ze moesten zich voorbereiden op de vroege geboorte en de grote kans dat het kindje dan snel zou komen te overlijden. De ouders besloten mijn hulp in te schakelen om zich te oriënteren op een eventuele uitvaart. We spraken samen over alle mogelijkheden, maar ergens bestond nog een klein sprankje hoop op een wonder.
In de dagen en weken die volgden hielden we contact. Elke dag die verstreek was weer een klein beetje hoop, tot het kindje zich uiteindelijk toch aandiende. Te vroeg, maar ze toonde zich enorm sterk en er waren genoeg redenen om toch voorzichtig vooruit te kijken.
Verdrietig genoeg kwam er na een goede week toch onverwachts, een slechte afloop en overleed het kindje. Iedereen had gehoopt op een wonder maar het mocht niet zo zijn.
In de dagen die volgden werden langzaam alle stukjes voor de uitvaart ingevuld. De wateropbaring, een kaartje, een mooie ballonnendecoratie en de uitvaartfotografe die vaak langskwam om dierbare momenten vast te leggen. En tussen al het verdriet, huppelde de grote zus van 1.5 jaar door het gezin en bracht zo af en toe ook een lach en wat luchtigheid.
Maar met elke dag kwam het afscheid dichterbij. Het besef dat ze hun kindje 6 dagen bij zich mochten houden, en er na de uitvaart geen nieuwe momenten meer bij zullen komen, werd elke dag groter en moeilijker.
Op de dag van de uitvaart haalden we samen het kindje uit het water om aan te kleden. De ouders waren in de dagen ervoor al ontzettend sterk en durfden na een paar keer met hulp zelf het kindje uit de waterbak te halen en het water te verschonen. Dat zelf doen, is misschien wat onnatuurlijk en ook best spannend. Maar het lukte ze en zo konden ze toch nog wat dagen zorgen voor hun kleine. Ook op de dag zelf waren ze zo sterk en durfden het aan om het kindje zelf aan te kleden en in het mandje te leggen. Daarna gingen we op weg naar de locatie voor het afscheid in kleine kring. Daar stond alles klaar voor de laatste woorden, de muziek en de laatste kusjes en knuffels.
Precies een maand na de uitvaart bracht ik de as van het kindje, zoals afgesproken thuis bij de ouders. De ouders hadden een mooie urn met vlinder klaarstaan om de as in te doen. Het kindje was weer thuis en de ouders kijken terug op een goed afscheid, mooie foto’s en verdrietige en dierbare herinneringen aan die momenten.
Het is een uitvaart waarvan iedereen hoopt dat het zo min mogelijk voorkomt. Maar ook dit gebeurt helaas en ook dan moet er een uitvaart geregeld worden. En met al die kleine dingetjes die dan goed geregeld worden, van een kaart, de wateropbaring tot de juiste muziek op een mooie locatie, kun je toch goed afscheid nemen.
Foto door : Yvette Vlaar Afscheidsfotografie
—
Meer weten over de mogelijkheden of eens vrijblijvend praten over uw wensen?
Bel gerust eens voor een kosteloos voorgesprek met bijbehorende vrijblijvende offerte.
Uitvaartverzorging Carola Vriend | 06-55397588 | info@carolavriend.nl
