Kortgeleden overleed in Hoorn, een geliefde man. Geliefd door zijn dochters en zoon, geliefd door zijn echtgenoot, maar zo bleek, ook zeer geliefd bij vele anderen. In het eerste gesprek vertelden ze over zijn lange periode van ziekzijn, over de rol die hij had in zijn gezin en wat hij zoal gedaan had in zijn leven. En zo kwam ook direct ter sprake dat hij al vele jaren werkzaam was bij het Korps Mariniers en daar ook een hoge functie had gehad. En zo kwamen we al snel op de rol die collega’s zouden gaan spelen bij de uitvaart.
Het Korps Mariniers is een wereld waar velen (net als ik), maar weinig van af weten. In het vervolggesprek met zijn broer, een vriend en een geestelijk verzorger van de marine, werden we om de oren geslagen met afkortingen en termen waar ik geen touw aan kon vastknopen. Maar wat vooral bleek uit die eerste twee gesprekken bleek, was de hechtheid. Ontstaan door vaste regels, protocollen en vertrouwen, wat heeft geresulteerd in een zeer hechte vriendschap.
Waar de meesten van ons zich niets bij kunnen voorstellen, is voor hen gewoon: maanden van huis, weg van je partner en kinderen en dan weer voor langere tijd thuis. Iets wat voor zijn hemzelf, zijn vrouw en kinderen moeilijk en verdrietig was, maar zo vertelden ze, het deed niets af aan de band tussen hun. Zijn vrouw vertelde, het bleef daardoor ook altijd weer spannend, bijvoorbeeld het aftellen tot hij weer thuis zou zijn en ze weer veel leuke dingen samen konden doen.
In de dagen die volgden, kwamen we langzamerhand tot een uitvaart met strakke protocollen, maar ook heel veel persoonlijke invulling van het gezin, familie en vrienden. Het begon met een erehaag van buren, bij het uitgeleide vanuit huis. Bij het uitvaartcentrum werden we vervolgens door de collega-draagploeg opgewacht, om de kist naar binnen te dragen. Het uitvaartcentrum stroomde vol met familie, vrienden en heel veel collega’s in uniform. Tijdens de plechtigheid was er een mooie balans tussen het ceremoniële deel van bijvoorbeeld het overhandigen van het sabel en de vlag en de eigen gekozen muziek, foto’s en de liefdevolle woorden van gezin, collega’s, vrienden en buren.
Na een kort moment van condoleren en koffiedrinken, startte buiten het vormen van een inmense erehaag. De ruim 400 aanwezigen vormden een lange erehaag vanaf de voormalige Engelbewaarderskerk tot aan de kruising van de Koepoortsweg. En na het signaal van de taptoe, vertrok de stoet door die erehaag, waar er na het commando tot een laatste groet, een indrukwekkende stilte heerste.
Aan het einde van de erehaag, lieten we de protocollen weer los om in informele en besloten sfeer verder te gaan naar zijn laatste rustplaats. Daar nam het gezin in kleine kring afscheid van hem, die in zijn werk veel betekend had, maar ook in zijn eigen gezin hun grootste held was.
—
Meer weten over de mogelijkheden of eens vrijblijvend praten over uw wensen?
Bel gerust eens voor een kosteloos voorgesprek met bijbehorende vrijblijvende offerte.
Uitvaartverzorging Carola Vriend | 06-55397588 | info@carolavriend.nl
