Met toestemming van de familie plaats ik deze blog
Voor het eerst in mijn carrière als uitvaartverzorgster, kwam het nog net in het oude jaar het opmerkelijke verzoek voor een dubbele uitvaart bij mij terecht. Het aankomend overlijden van niet een maar vermoedelijk twee personen, van een echtpaar, kwam voor mij ook wel even als een heftige gebeurtenis aan.
Ik belandde op een woensdagmiddag bij een familie aan tafel, om het overlijden van een broer en zijn partner te bespreken. Mevrouw was al enkele jaren opgenomen in een verzorgingshuis en was kort geleden besmet geraakt met het Coronavirus. Zij raakte al snel in een diepe slaap, met weinig uitkomst op verbetering. Haar man, die haar al zo’n lange tijd elke dag bezocht, verzorgde en lief had, was hierdoor ook onverhoopt besmet geraakt, en belandde na een aantal dagen thuisquarantaine in het ziekenhuis op de Intensive Care. Zijn toekomstbeeld was al snel heel erg slecht, er was nauwelijks zicht op verbetering.
De familie beleefde deze dagen in een soort verdeeldheid tussen de twee, omdat ze beide op een andere locatie werden verpleegd en ze wel aanwezig wilden zijn. Tegelijkertijd werd er ook al veel gesproken en nagedacht over wat er geregeld moest worden. De familie had al diverse malen een overlijden meegemaakt en door de ervaringen in het leven wisten ze precies waar ze voor zouden komen te staan.
In dit eerste gesprek, aan tafel bij de broer en schoonzus van meneer, spraken we rustig over een aantal verschillende scenario’s, de wensen en de mogelijkheden rondom het Coronavirus. Het mooiste aan dit gesprek vond ik, was dat de wensen heel duidelijk waren en ze duidelijk de regie in eigen handen wilden houden. De broer zou bijvoorbeeld zelf de kisten maken, wat natuurlijk enorm speciaal is als je dat kunt. En door alles wat ze in hun leven hadden meegemaakt, stonden ze sterk in hun schoenen.
We bespraken ook de mogelijkheden om de uitvaart te combineren, als dat enigszins mogelijk zou zijn. Bij overlijden van de een, zouden we een aantal dagen kunnen wachten, om eventueel het tweede overlijden af te wachten.
Dat is misschien opmerkelijk, maar paste wel heel goed bij deze familie. Het echtpaar had elkaar op een bijzondere unieke manier leren kennen, en waren heel erg close. Iedereen kende ze als twee individuele mensen, maar ook vooral als echtpaar. Ook hadden ze geen kinderen gekregen, waardoor een eventueel overlijden tegelijkertijd ook een ander licht laat schijnen.
In de dagen daarna hielden we contact, en een aantal dagen later overleed meneer als eerste ’s avonds rond 18.00 uur. We regelden alvast een aantal zaken telefonisch, om de volgende dag verder te gaan. Die nacht belden ze mij rond 01.00 uur weer, ditmaal om te melden dat mevrouw ook was overleden, spontaan in haar slaap. Op dat moment voelde dat voor de familie vooral heel onwerkelijk, alsof er toch ook van hogerhand iets was geweest…
De volgende dag kwam er een wervelwind aan regelingen aan bod. De beide kisten moesten naar het uitvaartcentrum komen, meneer en mevrouw moesten beide verzorgd, gekleed en overgebracht worden naar het uitvaartcentrum. Normaal al heel heftig bij 1 overledene, maar nu dubbel zo indrukwekkend. Met alle Coronamaatregelen in acht nemende rondom verzorging en de afstand, al met al een heel geregel.
Daarna beloofde ik de familie eerst even wat rust, een middag bijkomen en de gelegenheid om alle familie van beide kanten in te lichten. En ook dat is dubbel zo veel telefoon, berichten en geregel. De volgende dag kwam ik bij ze terug om allereerst een plan te maken voor de komende dagen.
De wensen voor de uitvaart, de locatie, wat mag er nu wel en niet, en waar moesten we rekening mee houden voor niet één, maar dit keer twee overledenen. Gelukkig kon ik ook bij mijn collega uitvaartverzorgers terecht met wat vragen en advies, wat heel fijn is als zelfstandig uitvaartverzorger. Fijn om te weten dat je er toch niet helemaal alleen voor staat.
Ook moest ik ook de hulp van een collega inroepen voor de dag van de uitvaart, omdat we niet alleen twee rouwauto’s nodig hadden, maar ook de begeleiding van twee kisten; het aansturen van 12 i.p.v. 6 dragers.
De regelzaken bij deze uitvaart waren complex, niet alleen doordat het een echtpaar betrof, maar ook de locatie, de wensen, de coronamaatregelen, muziekkeuze, geluid en de livestream gaven veel uitdagingen.
Voor mij als uitvaartverzorger was deze hele week best spannend. Mijn verantwoordelijkheidsgevoel is heel groot (gelukkig), waardoor ik echt niets aan het toeval wil overlaten. Wanneer ik een uitvaart verzorg op een bijzondere locatie, zoals nu, moet ik langzaam een aantal touwtjes laten vieren, en de verantwoordelijkheid voor bijvoorbeeld geluid, muziekbediening en andere zaken uit handen geven.
En dan valt of staat natuurlijk alles met duidelijke communicatie, strakke draaiboeken en check-check-dubbelcheck.
Het eindresultaat was prachtig, de familie kon terugkijken met een heel goed gevoel op de afgelopen week en een prachtig afscheid. Een afscheid van een echtpaar, maar ook van twee individuen. Twee mensen die ook los van elkaar iets betekent hadden voor hun dierbaren, eigen herinneringen achterlieten en ook straks op die manier in herinnering zullen blijven.
Ik heb weer heel veel geleerd, van deze familie, maar ook van dit hele proces van begin tot einde.
Dankbaar dat ik dit mocht doen.
Deze blog heb ik geschreven in samenspraak en met volledige toestemming van de familie.
Zonder toestemming zal ik nooit een persoonlijk verhaal van een familie schrijven en delen.
Wilt u meer weten over mij of over mijn dienstverlening?
Bel mij gerust eens op 06-55397588 of mail naar info@carolavriend.nl
