Met toestemming van de familie plaats ik deze blog. Ik schrijf niet over elke uitvaart een blog en zal ik deze nooit zonder toestemming delen.
Opnieuw kwam ik aan tafel in mijn eigen vertrouwde woonwijk en helaas opnieuw voor een veel te jong persoon. Een agente, weliswaar uit dienst door ziekte, overleed toch nog plotseling. En waar de meeste mensen op die leeftijd niet nadenken over een uitvaart, leek dat in eerste instantie nu ook zo. Maar gelukkig vond de echtgenoot voor mijn komst een schriftje waarin ze toch alles had vastgelegd.
En dat bleek ontzettend prettig voor het gezin, maar ook een hele goede houvast voor alle omstanders. Ze was duidelijk in haar wensen en met het lezen van het schriftje kreeg ik als buitenstaander zelfs een beetje het gevoel haar te leren kennen.
Het moest een luchtig afscheid zijn, met ruimte voor iedereen. Ruimte om aanwezig te zijn, ruimte om te spreken, herinneringen te delen, maar vooral zonder onderling gedoe. En juist doordat ze zo duidelijk was, waren de resterende beslissingen makkelijker te nemen en werkte ‘het lot’ in positieve zin mee. Een plekje uitkiezen op de begraafplaats bijvoorbeeld, er was slechts 1 plekje die voldeed aan de wensen en precies die was vrij! Politiemotorbegeleiding wat even in het water leek te vallen, maar door de geweldige inspanningen van een collega van de agente kwam het toch goed. En in de zoektocht naar een trompettist voor op de begraafplaats, bleek de beste uit Hoorn mee te werken voor het afscheid.
Doordat de wensen zo duidelijk waren, was de sfeer in de week tot de uitvaart redelijk ontspannen. Als iemand thuis ligt opgebaard tot de uitvaart, kom ik sowieso alle dagen even kijken. Gelijk een mooi moment om telkens de overgebleven zaken te bespreken en zo rustig stap voor stap toe te werken aan het afscheid.
Vele omstanders werkten hard om bij te dragen aan het afscheid. Er werden mooie verhalen geschreven, foto’s en herinneringen gedeeld, er was veel aandacht voor de echtgenoot en jonge zoon en zo werd het gezin goed ondersteund in deze verdrietige periode.
Op de dag van de condoleance vormden vele collega’s in uniform een indrukwekkende erehaag. Het commando klonk door de straat waar op dat moment iedereen muisstil was. Een moment van kippenvel voor alle omstanders en emoties en tranen voor het gezin, de vrienden en familie.
Vervolgens werden we begeleid door politiemotoren naar het uitvaartcentrum aan de Johannes Poststraat in Hoorn. Opnieuw indrukwekkend en precies zoals ze wilde.
De volgende dag was de uitvaartdienst, met mooie muziek, een unieke videoboodschap van een voor hen dierbare zanger en vele familieleden, vrienden, buren en collega’s. Op de begraafplaats werden door de trompettist twee muziekstukken gespeeld, passend bij het ouderlijk gezin waar vader trompettist was. Lieflijk en luchtig klonken muziekstukken van Armstrong over de serene begraafplaats, waarna iedereen afscheid nam. Aansluitend werd er geproost op het leven in de Nadorst in Hoorn tot iedereen weer huiswaarts keerde.
Alle wensen waren vervuld en hoewel de leegte groot is en zal blijven, kan het gezin voldaan terugkijken op het afscheid wat recht deed aan wie ze was, maar ook in de volle overtuiging dat alles gegaan is zoals zij dat had gewild.
Foto’s: FinePixel
Trompet: Wouter Hakhoff
—
Meer weten over de mogelijkheden of eens vrijblijvend praten over uw wensen?
Bel gerust eens voor een kosteloos voorgesprek met bijbehorende vrijblijvende offerte.
Uitvaartverzorging Carola Vriend | 06-55397588 | info@carolavriend.nl
