In mei 2024 kwam ik bij een familie in Hoorn, voor het overlijden van een mevrouw. Ze overleed na een ziekbed, het ging echt niet meer, het gezin moest haar laten gaan, met veel verdriet én liefde. Voor het gezin een groot gemis, want de liefde tussen vader en moeder, het deed zelfs mij zeer om te zien hoe de man zijn vrouw zo moest missen.
We beleefden de week met een lach en een traan en de uitvaart was naar volle tevredenheid verlopen. En zoals dat dan daarna gaat, als alles afgehandeld is, verdwijn ik weer uit het leven van de familie.
Tot de dochters mij in april 2025 weer belden, nu voor het overlijden van hun vader. Ze vertelden hoe het leven van hun vader was, sinds moeder er niet meer was. Een heel groot gemis, het leven was niet meer hetzelfde en ze waren dankbaar dat vader nu naar moeder toe mocht.
En in die gesprekken hoorde ik eigenlijk steeds hetzelfde, de liefde van vader voor moeder en andersom, was echt de rode draad in hun gezin.
Het voelde heel vertrouwd om met het gezin wederom deze week te beleven, ook nu weer met ruimte voor het gevoel van humor wat het gezin bleef behouden. Het afscheid was wederom klein in de huiskamer van het crematorium in Hoorn en wederom naar volle tevredenheid.
In de maand na het overlijden ontvangt familie de brief van mij waarmee ze de as kunnen ophalen, of voor een andere bestemming kunnen kiezen. In deze situatie koos de familie voor verstrooiing op het strooiveld bij het crematorium.
Toen ze vertelden dit te willen, bood ik spontaan aan om dit voor hen te doen en maakte ik op een zonnige dag in mei een hart van de as. Aan de ene kant de as van vader, aan de andere kant de as van moeder. Zo waren ze weer herenigd, voor de familie een liefdevol en ontroerend moment.
Afgelopen week ontving ik een appje van de kleindochter van het echtpaar. Ze had de afbeelding van de as, het hart, tezamen met de lievelingsbloemen laten vereeuwigen in een tatoeage.
Ze schreef: “Ik vond het zo mooi hoe je Opa en Oma hebt uitgestrooid, dat ik het heb laten tatoeëren.”
De voelbare liefde van dit echtpaar houdt dus ook na hun dood niet op. Het gaat door van vader en moeder op hun kinderen en dus zelfs ook naar hun kinderen.
De dood maakt een einde aan veel, maar de liefde blijft dus toch bestaan.
